Przepisy przeciwpożarowe w bloku mieszkalnym 2025

W wirze codziennego życia, w przestrzeni naszych własnych domów, często zapominamy o jednym z najpoważniejszych zagrożeń – pożarze. Nikt nie chce myśleć o dymie, ogniu i panice, ale to właśnie świadomość i przestrzeganie przepisów przeciwpożarowych w bloku mieszkalnym stanowią klucz do bezpieczeństwa. W końcu, gdy iskra zapałki zmienia się w płomień, to właśnie prewencja staje się naszą jedyną, niezawodną tarczą, gwarantującą, że nie zrobimy kroku w złym kierunku. Krótko mówiąc, przepisy przeciwpożarowe w bloku mieszkalnym mają na celu ochronę życia, zdrowia i mienia poprzez minimalizowanie ryzyka pożaru oraz zapewnienie skutecznych procedur ewakuacji i ratunku.

Współczesne wyzwania związane z ochroną przeciwpożarową w budynkach mieszkalnych stają się coraz bardziej złożone, zmuszając do stałego przeglądu i doskonalenia obowiązujących regulacji. Analiza danych z ostatnich lat ukazuje, że wdrożenie skutecznych rozwiązań opiera się na wielu czynnikach, od zastosowania odpowiednich materiałów budowlanych, przez ścisłe przestrzeganie procedur, aż po edukację mieszkańców.

Powyższa tabela doskonale ilustruje, że inwestycja w bezpieczeństwo pożarowe jest złożonym procesem, wymagającym zarówno jednorazowych, znaczących wydatków, jak i regularnych, mniejszych nakładów. Kluczowe jest zrozumienie, że każdy z tych elementów, choć oceniony na różną skalę wpływu i kosztów, stanowi integralną część całościowego systemu ochrony przeciwpożarowej budynków mieszkalnych. Nie ma tu miejsca na kompromisy – oszczędności w jednym obszarze mogą podważyć skuteczność całej strategii. Przykładowo, nowoczesny system oddymiania, choć kosztowny, może okazać się bezużyteczny, jeśli mieszkańcy nie są odpowiednio przeszkoleni z zasad ewakuacji. To kwestia synergii i kompleksowego podejścia.

Dane te są oparte na typowych kosztach rynkowych i średnim czasie realizacji dla przeciętnego bloku mieszkalnego. Oczywiście, w zależności od specyfiki budynku, jego wieku, lokalizacji czy technologii, wartości te mogą się różnić. Ważne jest, by patrzeć na te dane jako na drogowskaz, a nie sztywny cennik.

Kategorie zagrożenia ludzi (ZL) a bezpieczeństwo pożarowe budynków

Zacznijmy od podstaw: bezpieczeństwo pożarowe budynku, a zwłaszcza ochrona przeciwpożarowa budynków mieszkalnych, to nie kwestia widzimisię, ale ściśle określone prawem wymagania. Ustawodawca, a konkretnie Ustawa z dnia 24 sierpnia o ochronie przeciwpożarowej oraz Rozporządzenie z dnia 12 kwietnia w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, z chirurgiczną precyzją określa, co jest wymagane od zarządców i właścicieli. Brzmi to poważnie, prawda? I słusznie, bo gra toczy się o życie i zdrowie ludzi.

Jednym z kluczowych aspektów, które często umykają uwadze, jest kategoryzacja budynków ze względu na zagrożenie dla ludzi (ZL). Wyobraźmy sobie, że nie ma znaczenia, czy mówimy o domu jednorodzinnym, supermarkecie, czy szpitalu. Absurd? Oczywiście! Każdy typ budynku, z uwagi na specyfikę jego użytkowania i liczbę przebywających w nim osób, stanowi inne wyzwanie dla służb ratunkowych i wymaga indywidualnego podejścia do kwestii bezpieczeństwa pożarowego. W Rozporządzeniu z dnia 12 kwietnia roku znajdziemy ścisły podział na kategorie ZL.

• ZL I: Mowa tu o budynkach użyteczności publicznej, gdzie jednoczesne przebywanie ponad 50 osób to norma. Przykład? Centra handlowe, duże biurowce, kina. Tam, gdzie gromadzą się tłumy, ryzyko rozprzestrzeniania się paniki jest realne, a sprawna ewakuacja staje się wyzwaniem logistycznym.
• ZL II: Ta kategoria obejmuje budynki użyteczności publicznej, ale ze specyficzną grupą użytkowników – osoby o ograniczonej zdolności poruszania się. Myślimy tu o żłobkach, przedszkolach, szpitalach, hospicjach, domach seniora. W tych miejscach ewakuacja jest znacznie bardziej skomplikowana, wymaga specjalistycznego sprzętu i personelu, co wpływa na konkretne przepisy przeciwpożarowe w bloku mieszkalnym, czy w przypadku szpitali, konkretne zasady bezpieczeństwa pożarowego.
• ZL III: Tutaj znajdziemy "reszstę" budynków użyteczności publicznej, które nie łapią się do ZL I i ZL II. Mniejsze urzędy, biblioteki, niewielkie restauracje – choć frekwencja niższa, wymogi bezpieczeństwa wciąż są rygorystyczne.
• ZL IV: I tu dochodzimy do sedna naszego artykułu – budynki mieszkalne. Zarówno jedno-, jak i wielorodzinne. Kategoria ta, choć z pozoru "mniej ryzykowna" niż ZL I czy ZL II (bo przecież "tylko" mieszkają tam ludzie), wcale nie zwalnia z obowiązku przestrzegania surowych norm. Każdy z nas chce czuć się bezpiecznie we własnym domu, a za to odpowiada właśnie kategoria ZL IV i wynikające z niej wymogi bezpieczeństwa pożarowego.
• ZL V: Kategoria ta obejmuje budynki zamieszkania zbiorowego, które nie zostały zakwalifikowane do ZL I ani ZL II. Przykładem mogą być internaty, domy studenckie, czy hotele (o ile nie spełniają kryteriów ZL I dla liczby osób). Tutaj także, z uwagi na dużą koncentrację osób, szczególne zasady ochrony przeciwpożarowej są kluczowe.

To, do której kategorii ZL budynek zostanie zakwalifikowany, ma bezpośrednie przełożenie na wymaganą klasę odporności pożarowej. Jest to parametr, który określa, jak długo poszczególne elementy konstrukcyjne budynku (ściany, stropy, dachy) będą w stanie zachować swoje właściwości nośne, szczelność i izolacyjność ogniową podczas pożaru. Klasy te, oznaczone literami od A do E, są podstawą projektowania i wykonawstwa, a ich prawidłowe zastosowanie ma bezpośredni wpływ na bezpieczeństwo pożarowe budynków. Czy można to traktować luźno? Absolutnie nie, bo w tej dziedzinie, każde "może jakoś to będzie" może skończyć się tragedią. Pamiętajmy, że na przykład klasa A to najwyższy poziom odporności, gwarantujący, że konstrukcja wytrzyma pożar przez długi czas, dając mieszkańcom szansę na ewakuację. Natomiast klasa E oznacza minimalną odporność, często spotykaną w starszych lub tymczasowych obiektach, które, bądźmy szczerzy, nie są przystosowane do bezpiecznego przebywania większej liczby osób w warunkach zagrożenia pożarowego.

Znajomość tych kategorii nie jest tylko domeną ekspertów czy projektantów. Powinna być częścią świadomości każdego mieszkańca. Dlaczego? Bo choć same przepisy są skomplikowane, to świadomość, że nasz blok ma odpowiednią klasę odporności, buduje zaufanie i poczucie bezpieczeństwa. A to, w kontekście tak poważnego zagrożenia, jest bezcenne. Wyobraź sobie scenariusz: dowiadujesz się, że twoja wspólnota mieszkaniowa świadomie zastosowała tańsze, mniej odporne na ogień materiały, by zaoszczędzić. Czy czułbyś się bezpiecznie? Chyba nie. To właśnie dlatego, tak ważna jest transparentność i dbałość o najwyższe standardy.

Materiały budowlane a ochrona przeciwpożarowa w bloku

Kiedy mówimy o przepisach przeciwpożarowych w bloku mieszkalnym, naturalnie przychodzi na myśl budownictwo. Ale nie chodzi tylko o ogólne plany czy procedury – sedno leży w materiale. Materiały budowlane to fundament każdego budynku, a w kontekście bezpieczeństwa pożarowego, ich wybór jest równie istotny, jak krwiobieg dla organizmu. Wyobraź sobie, że serce twojego domu – ściany, stropy, dach – zamiast chronić, staje się autostradą dla ognia. Tak właśnie może się stać, jeśli nie zastosujemy odpowiednich materiałów.

Najważniejszą rolę, często niedocenianą, odgrywa izolacja termiczna. Choć jej głównym zadaniem jest utrzymanie ciepła w budynku, w przypadku pożaru może stać się albo sprzymierzeńcem, albo wrogiem. Zastosowanie palnej izolacji jest jak dolanie oliwy do ognia – dosłownie. Ogień, zamiast być spowolniony lub zatrzymany, może rozprzestrzeniać się w błyskawicznym tempie po całym budynku, co widzieliśmy niestety w wielu studiach przypadku, kiedy fasady płonęły niczym pochodnie. Tu nie ma miejsca na kompromisy: tylko niepalne materiały izolacyjne zapewniają odpowiedni poziom bezpieczeństwa. I tu wchodzi wełna mineralna – często niedoceniana bohaterka.

Wełna mineralna, zarówno szklana, jak i skalna, to prawdziwy anioł stróż bezpieczeństwa pożarowego budynku. Jest to materiał, który nie tylko nie pali się, ale także nie przyczynia się do rozwoju ognia. W skrócie, nie wytwarza dymu ani płonących kropel, które mogłyby roznieść pożar. Dlaczego jest to takie ważne? Ponieważ dym i toksyczne gazy są często bardziej śmiertelne niż sam ogień. Ponad 70% ofiar pożarów ginie z powodu zatrucia dymem, a nie bezpośrednio od płomieni. Dlatego, inwestując w wełnę mineralną, inwestujemy nie tylko w ocieplenie, ale przede wszystkim w życie.

Z drugiej strony, na rynku niestety wciąż obecne są materiały izolacyjne, które, choć tanie i łatwe w montażu, są w istocie bombą zegarową. Weźmy chociażby styropian – popularny ze względu na swoją niską cenę. Niestety, w przypadku pożaru styropian topi się, kurczy i tworzy płonące krople, które mogą prowadzić do błyskawicznego rozprzestrzeniania się ognia, zwłaszcza po elewacji. W efekcie, nawet jeśli konstrukcja budynku wytrzymuje, zagrożenie dla życia ludzkiego jest gigantyczne. "Chciwość zaślepiła" – to chyba najbardziej pasujące powiedzenie w kontekście wybierania tańszych, ale palnych materiałów kosztem bezpieczeństwa.

Oczywiście, nie tylko izolacja jest ważna. Całość konstrukcji – ściany, stropy, dachy – powinna być wykonana z materiałów o odpowiedniej klasie odporności pożarowej. Beton, cegła, stal (odpowiednio zabezpieczona) to sprawdzone rozwiązania, które w razie pożaru zachowują swoje właściwości przez określony czas, dając szansę na ewakuację. Pamiętajmy, że budynek nie jest tylko schronieniem, ale także skomplikowanym systemem, który w sytuacjach krytycznych musi działać bezbłędnie. Zapewnienie tej bezbłędności zaczyna się właśnie na etapie wyboru materiałów. Myśl o tym, że każdy materiał to element wielkiej układanki, a jego prawidłowe dopasowanie ma kluczowe znaczenie. To tak, jak w budowaniu fortu – jeśli fundamenty są słabe, cała konstrukcja prędzej czy później się zawali.

Kwestie ewakuacji i bezpieczeństwo ekip ratowniczych w blokach mieszkalnych

Pożar to nie tylko walka z ogniem, ale przede wszystkim wyścig z czasem. W ciągu kilku minut pomieszczenie może wypełnić się toksycznym dymem, a korytarze stać się śmiertelnymi pułapkami. Dlatego przepisy przeciwpożarowe w bloku mieszkalnym kładą tak duży nacisk na dwa kluczowe aspekty: sprawną ewakuację ludzi oraz bezpieczeństwo ekip ratowniczych. Nie da się ukryć, że w blokach mieszkalnych, gdzie na stosunkowo małej powierzchni mieszka wiele osób, te kwestie stają się priorytetem.

Ewakuacja to nie spacer, to działanie w ekstremalnych warunkach. Musi być możliwa, nawet jeśli część dróg ucieczki jest niedostępna. Budynki, szczególnie te wielorodzinne, muszą posiadać odpowiednią liczbę i szerokość dróg ewakuacyjnych, jasno oznakowanych i wolnych od jakichkolwiek przeszkód. Ile razy widziałeś w korytarzu bloku rower, wózek dziecięcy czy stare meble? To nie tylko nieestetyczne, ale przede wszystkim śmiertelnie niebezpieczne. Blokują drogi ewakuacyjne, utrudniając szybkie wydostanie się z budynku, a w efekcie mogą prowadzić do paniki i strat w ludziach. Powiedzmy to jasno: blokowanie dróg ewakuacyjnych to przestępstwo przeciwko bezpieczeństwu mieszkańców. Zarządcy nieruchomości mają obowiązek egzekwowania tych zasad, a mieszkańcy – sumiennego ich przestrzegania. To trochę jak gra zespołowa – tylko wszyscy razem mogą wygrać z ogniem.

Poza samymi drogami ewakuacyjnymi, kluczowe jest również oświetlenie awaryjne i systemy sygnalizacji pożaru. W przypadku zaniku zasilania, korytarze nie mogą pogrążyć się w ciemnościach, a sygnał alarmowy musi być słyszalny w każdym mieszkaniu. Ile osób w rzeczywistości wie, jak działa alarm pożarowy w ich bloku? A ile osób zna swoje drogi ewakuacyjne, a co najważniejsze – alternatywne drogi ucieczki? To są pytania, na które odpowiedź "nie wiem" może mieć tragiczne konsekwencje. Brak edukacji i regularnych szkoleń to błąd, który może kosztować życie. Przydałby się regularny harmonogram przeglądów: raz w miesiącu, zarządcy powinni sprawdzić czy wszystko działa prawidłowo i jest zgodne z normami.

Pamiętajmy również o roli drzwi przeciwpożarowych, które muszą zapewniać szczelność i izolacyjność ogniową przez określony czas, zapobiegając rozprzestrzenianiu się ognia i dymu. Ale same drzwi nie wystarczą, jeśli będą uchylone lub uszkodzone. W tej kwestii, nic nie działa lepiej niż regularne przeglądy i surowa dyscyplina w ich utrzymaniu.

Nie możemy zapominać o bezpieczeństwie ekip ratowniczych. Strażacy, którzy wchodzą do płonącego budynku, narażają swoje życie, by ratować nasze. Muszą mieć zapewnione odpowiednie warunki pracy, co oznacza m.in. drogi dojazdowe dla wozów strażackich, dostępy do hydrantów, a także bezpieczne strefy koncentracji wewnątrz budynku, jeśli to konieczne. Wyobraź sobie strażaka, który musi pokonać labirynt zaparkowanych samochodów, by dotrzeć do płonącego budynku – to właśnie takie, z pozoru drobne, zaniedbania potrafią opóźnić akcję ratunkową o bezcenne minuty. To tak, jakby na wojnie saperzy nie mieli wolnej drogi do pola minowego – każdy czeka i patrzy. Nie możemy pozwolić na takie sytuacje. Współpraca między zarządcami nieruchomości, mieszkańcami a służbami ratowniczymi jest tu kluczowa, by zasady ochrony przeciwpożarowej działały w praktyce.

Klasy odporności pożarowej budynków mieszkalnych

Wspomnieliśmy już o klasach zagrożenia ludzi (ZL), ale teraz przyszedł czas na coś, co jest jeszcze bardziej techniczne, a jednocześnie niezwykle ważne: klasy odporności pożarowej budynku. To nie jest kolejny biurokratyczny wymysł, lecz solidny filar, na którym opiera się całe bezpieczeństwo pożarowe budynków. Czy zastanawiałeś się kiedyś, dlaczego budynki mieszkalne wznoszone są z betonu i cegły, a nie na przykład z drewna (choć i takie są, ale o tym później)? Odpowiedź tkwi właśnie w odporności pożarowej.

Klasa odporności pożarowej to, mówiąc wprost, zdolność poszczególnych elementów konstrukcyjnych budynku do zachowania swoich funkcji pod wpływem ognia i wysokiej temperatury przez określony czas. Elementy takie jak ściany, stropy, dachy, czy nawet przegrody oddzielające klatki schodowe, muszą wykazać się odpowiednią wytrzymałością. Im wyższa klasa, tym dłużej te elementy będą "trzymać" w warunkach pożaru, dając cenne minuty na ewakuację ludzi i podjęcie akcji gaśniczej przez straż pożarną. W przepisach polskich mamy do czynienia z klasami od A do E, gdzie A oznacza najwyższą odporność, a E – najniższą. Jak to się ma do przepisów przeciwpożarowych w bloku mieszkalnym?

Dla budynków mieszkalnych (kategoria ZL IV) wymogi dotyczące klas odporności pożarowej są ścisłe i uzależnione głównie od wysokości budynku. Prosty przykład: jednorodzinny domek szeregowy ma inne wymogi niż 10-piętrowy blok mieszkalny, a ten z kolei różni się od 30-piętrowego wieżowca. Im wyższy budynek, tym trudniejsza i bardziej ryzykowna ewakuacja, stąd logiczne jest, że wymaga się od niego wyższej klasy odporności pożarowej. Mówi się, że im wyżej, tym bardziej skomplikowana jest walka z ogniem, co wymusza większą samowystarczalność konstrukcji.

• Budynki niskie (N): do 12 m wysokości nad terenem lub 4 kondygnacje naziemne. Często wymagana klasa odporności pożarowej B, co oznacza, że elementy konstrukcyjne muszą zachować swoją funkcję przez co najmniej 60 minut.
• Budynki średniowysokie (SW): od 12 m do 25 m wysokości lub od 5 do 9 kondygnacji naziemnych. Wymaga się zazwyczaj klasy odporności pożarowej B lub C, czyli odpowiednio 60 lub 30 minut odporności. Warto zwrócić uwagę, że wiele bloków z wielkiej płyty w Polsce to właśnie budynki średniowysokie.
• Budynki wysokie (W): od 25 m do 55 m wysokości. Tutaj wchodzi w grę klasa odporności pożarowej A, czyli pełne 120 minut odporności na ogień. To są zazwyczaj budynki z lat 70., 80. i 90. o typowej wysokości 10-16 pięter.
• Budynki wysokościowe (WW): powyżej 55 m wysokości. Absolutna elita pod względem bezpieczeństwa pożarowego, wymagająca klasy odporności pożarowej A lub wyższej, często ze specjalnymi systemami oddymiania i bezpieczeństwa, odpornej na pożar nawet do 4 godzin. To są najnowocześniejsze, luksusowe apartamentowce, w których standardem jest, aby konstrukcja budynku wytrzymała długi czas pod wpływem pożaru.

Klasyfikacja ta jest absolutnie kluczowa dla projektantów i wykonawców. To na jej podstawie dobierają się materiały, grubości ścian, rodzaj izolacji czy nawet systemy wentylacji pożarowej. Innymi słowy, od tego zależy, jak budynek będzie "zachowywał się" w warunkach pożaru. Niedopatrzenia na tym etapie to proszenie się o kłopoty. Wyobraź sobie, że architekt zapomniał uwzględnić odpowiednie klasy odporności pożarowej dla poszczególnych elementów – to jak zbudowanie samochodu bez hamulców! Przecież nie jeździlibyśmy nim bez obaw.

Z technicznego punktu widzenia, odporność pożarowa dotyczy trzech głównych parametrów:

1. Nośność ogniowa (R): Zdolność elementu do zachowania funkcji nośnej w warunkach pożaru. Czy ściana się nie zawali, czy strop utrzyma obciążenie?
2. Szczelność ogniowa (E): Zdolność elementu do zapobiegania przenikaniu płomieni i gorących gazów. Czy ogień nie przedostanie się przez ścianę do sąsiedniego pomieszczenia?
3. Izolacyjność ogniowa (I): Zdolność elementu do zapobiegania nadmiernemu nagrzewaniu się powierzchni nienarażonej na pożar. Czy temperatura po drugiej stronie ściany będzie na tyle niska, że nie spowoduje poparzeń lub samozapłonu materiałów?

Dla przykładu, ściana działowa w bloku mieszkalnym często musi spełnić kryterium REI 60, co oznacza, że zachowa nośność, szczelność i izolacyjność przez co najmniej 60 minut. To daje wystarczająco dużo czasu na ewakuację. Pomyśl o tym, że każda minuta, którą konstrukcja jest w stanie wytrzymać, to czyjaś szansa na życie. Bez tego, wszystkie inne systemy, takie jak alarmy czy czujniki dymu, mogą okazać się niewystarczające, bo nie zdążymy ich w pełni wykorzystać. Dlatego tak istotne jest ścisłe przestrzeganie zasad ochrony przeciwpożarowej, które biorą pod uwagę nie tylko szybkość reakcji, ale i zdolność samego budynku do stawiania oporu ogniu.

To, co ważne, to fakt, że modernizacje i remonty budynków również podlegają tym samym restrykcyjnym normom. Nie wystarczy wymienić okna czy odświeżyć elewację. Jeśli na przykład docieplamy budynek, musimy zastosować niepalne materiały izolacyjne, które utrzymają wymaganą klasę odporności pożarowej elewacji. Tutaj często pojawiają się oszczędności, które mogą doprowadzić do katastrofy, o czym była już mowa przy materiałach budowlanych. Krótko mówiąc: budynek, jak człowiek, musi być w dobrej kondycji, by sprostać wyzwaniom, a jego „kondycja” to właśnie klasa odporności pożarowej.

Q&A

Czym są przepisy przeciwpożarowe w bloku mieszkalnym?

To zbiór regulacji prawnych i technicznych, które mają na celu minimalizowanie ryzyka pożaru w budynkach mieszkalnych oraz zapewnienie bezpieczeństwa ludzi i mienia w przypadku jego wystąpienia. Obejmują one wymagania dotyczące konstrukcji, materiałów, dróg ewakuacyjnych oraz systemów bezpieczeństwa. Głównym celem jest prewencja i stworzenie warunków dla skutecznej ewakuacji oraz akcji ratowniczej.

Jakie kategorie zagrożenia ludzi (ZL) wpływają na bezpieczeństwo pożarowe w bloku mieszkalnym?

Budynki mieszkalne są kwalifikowane do kategorii ZL IV (budynki mieszkalne jedno- i wielorodzinne). Ta kategoryzacja bezpośrednio wpływa na wymagane klasy odporności pożarowej dla konstrukcji budynku, systemy sygnalizacji, drogi ewakuacyjne oraz inne środki ochrony przeciwpożarowej, zapewniając odpowiedni poziom bezpieczeństwa w zależności od charakteru obiektu.

Jakie materiały budowlane są kluczowe dla ochrony przeciwpożarowej w bloku?

Najważniejszymi materiałami są te niepalne, szczególnie w zakresie izolacji termicznej. Wełna mineralna jest jedynym powszechnie dostępnym materiałem izolacyjnym, który jest w pełni niepalny i nie przyczynia się do rozprzestrzeniania ognia. Stosowanie palnych materiałów, takich jak styropian, może znacząco zwiększyć ryzyko szybkiego rozprzestrzeniania się pożaru po elewacji, co negatywnie wpływa na bezpieczeństwo pożarowe budynku. Warto pamiętać, że beton, cegła czy odpowiednio zabezpieczona stal również odgrywają kluczową rolę w zapewnieniu odporności pożarowej.

Dlaczego kwestie ewakuacji i bezpieczeństwo ekip ratowniczych są tak ważne w blokach mieszkalnych?

W razie pożaru, sprawna ewakuacja jest priorytetem dla ratowania życia. W blokach, gdzie często przebywa wiele osób, wymagane są szerokie i wolne od przeszkód drogi ewakuacyjne, oświetlenie awaryjne oraz sprawne systemy sygnalizacji pożaru. Jednocześnie, bezpieczeństwo ekip ratowniczych jest kluczowe, co obejmuje zapewnienie dostępu dla wozów strażackich, hydrantów oraz możliwości bezpiecznego wejścia do budynku. Wszelkie zaniedbania w tych obszarach mogą opóźnić akcję ratunkową i zwiększyć liczbę ofiar. To kompleksowe zasady ochrony przeciwpożarowej, których celem jest minimalizowanie strat ludzkich.

Co oznaczają klasy odporności pożarowej budynków mieszkalnych?

Klasy odporności pożarowej (od A do E) określają, jak długo poszczególne elementy konstrukcyjne budynku (np. ściany, stropy, dachy) będą w stanie zachować swoją nośność, szczelność i izolacyjność ogniową podczas pożaru. Dla budynków mieszkalnych (ZL IV) klasy odporności pożarowej są zależne od wysokości budynku, np. wysokie budynki (powyżej 25m) wymagają najwyższej klasy A, zapewniającej odporność co najmniej przez 120 minut. Jest to fundamentalny parametr, który wpływa na wybór materiałów i technologii budowlanych, stanowiąc trzon bezpieczeństwa pożarowego całej konstrukcji.